Hoe de aanschaf van een poes mij een belangrijk inzicht gaf

Eind vorig jaar heb ik met heel veel pijn in mijn hart afstand moeten doen van mijn lieve hond Fleur…. ik schreef hierover een blog dat gaat over loslaten uit liefde. Je kunt het hier lezen. Ik vind het heerlijk om wat leven in huis te hebben en iets om voor te zorgen. Een hond is voor mij geen optie op dit moment, maar er was ondertussen wel weer ruimte in mijn huis én in mijn hart voor één of twee leuke, lieve poezen. In dit blog lees je hoe de aanschaf van een poes mij een belangrijk inzicht gaf.

Dubbel gevoel

Ik werd blij (en ongeduldig!) van mijn zoektocht naar poezen. Ik was al in verschillende dierenasiels geweest. Helaas kon ik daar de juiste match niet vinden. Via Marktplaats had ik wel geluk met mijn zoektocht. Zo gebeurde het dat ik op een zaterdagochtend twee leuke poezen op ging halen bij een jongedame, ik noem haar hier Martine. Martine kon wegens omstandigheden haar poezen niet meer verzorgen. Ze was daar erg verdrietig over. Ik was enerzijds blij dat ik haar kon helpen door haar poezen bij mij thuis een gouden mandje te geven. Anderzijds vond ik het ook heel moeilijk, omdat ik zo met haar meeleefde. Ik had zelf kort daarvoor mijn hond afgestaan. Ik wist dus wat ze doormaakte!

Onrust

Eenmaal bij Martine thuis, was ik natuurlijk erg benieuwd naar de poezen. Naast deze twee poezen, had ze ook nog 2 honden. Deze werden apart gehouden in de slaapkamer op de begane grond en de keuken. Ze waren onophoudelijk luid aan het janken en blaffen. De poezen schoten door dit lawaai én mijn komst alle kanten op, behalve in mijn richting. Pas toen Martine de poezen lokte met wat lekkers, kon ik ze eventjes rustig bekijken. Maar ze zochten mij niet op. Na hun lekkere maaltje verorberd te hebben, schoten ze weer weg, veilig onder een bank of kast.

Uitdaging

Ondertussen waren de honden nog steeds erg luid aan het protesteren. Niet alleen ik, maar ook de poezen werden daar zeer onrustig van. Martine stond volledig achter haar beslissing dat ik haar poezen mee zou nemen, hoe moeilijk ook. Om zo snel mogelijk een eind te maken aan de onrustige en chaotische situatie, besloot ik door te pakken. Ik haalde de reismandjes uit mijn auto en Martine zou vervolgens de poezen in de reismandjes doen. Bij één poes lukte dit (met veel moeite), maar de andere poes raakte volledig overstuur en we kregen haar niet te pakken. Wat een uitdaging! We besloten daarom dat ik één poes vast mee naar huis zou nemen, de andere zou ik ophalen zodra ze in haar reismandje zat. Je zou denken, zo gezegd zo gedaan. Maar is minder waar.

Wat een stress

De poes die ik inmiddels thuis had, dook onder mijn bank en bleef daar stokstijf zitten. Er was geen beweging in dat arme beestje te krijgen. Ik liet haar dan ook maar met rust. Ondertussen was Martine nog steeds bezig om de andere poes te vangen. Wat helaas niet lukte. Inmiddels waren we 6 uur verder en Martine gaf het op. Heel begrijpelijk. De poes was helemaal wild geworden en er was geen land meer mee te bezeilen. Het was de bedoeling dat deze twee poezen bij elkaar zouden blijven. Ik had nu één poes in mijn huis en de andere was nog bij Martine. Dit kon niet de bedoeling zijn! Wat een stress voor iedereen! Hier werd natuurlijk niemand blij van. Uiteindelijk besloten Martine en ik dat het beter was dat zij de poes die ik in huis had weer op zou halen. Dit ging duidelijk niet werken.

Missie niet geslaagd

Die avond zat ik alleen op de bank. Mijn missie was niet geslaagd. Wat voelde ik me teleurgesteld. Hoe kon dit nu gebeuren? In de dierenasiels die ik had bezocht, had ik zó zorgvuldig gelet op signalen, waardoor ik kon voelen of een poes bij mij paste of niet: Kon ik een poes aaien? Kwam ze uit zichzelf bij mij? Kon ik haar optillen? Als dat allemaal klopte voor mij, had ik een match. Waarom had ik daar bij de poezen van Martine niet op gelet? Wat ging er mis?

Belangrijk inzicht

Toen opeens, bam, kwam het inzicht. Achteraf bekeken, liep ik bij Martine in huis tegen twee situaties aan. Ten eerste voelde ik me enorm gestrest bij Martine door het geblaf een gejank van de twee honden. Ten tweede wilde ik Martine graag helpen door beide poezen van haar over te nemen. Hierdoor ging ik volledig voorbij aan mijn eigen behoeftes; ik wilde een lieve, aanhankelijke poes. Ik had niet eens geprobéérd om deze poezen op te tillen of aan te halen!

Wat ik hiervan heb geleerd is: Wanneer ik uit mijn balans word gehaald door externe omstandigheden, dan verwaarloos ik kennelijk makkelijker mijn eigen behoeftes. Ik maak de externe omstandigheden belangrijker dan mijn behoeftes. Dan bestaat het risico dat ik keuzes maak, waar ik later spijt van krijg. Wat een les, wat een inzicht.

Voor wie doe je het?

Ik ben wel benieuwd of jij dit herkent bij jezelf? Misschien is het goed om daar eens bij stil te staan: als je uit balans bent, neem dan geen belangrijke beslissingen, laat je ook niet overhalen of beïnvloeden. Het moet echt goed voelen voor jou, waardoor het jouw keuze is en niet die voor of door iemand anders!

‘Meet Molly’

Overigens ben ik uiteindelijk erg goed geslaagd. Ik heb inmiddels een ontzettende lieve, aanhankelijke en tevreden poes (zie foto).

Ik noem haar Molly, ze is 6 jaar en komt uit het dierenasiel in Oldenzaal.

Molly was een zeer weloverwogen keuze, kun je wel zeggen ;-).

Corelle Strikker