Gelukkig een nieuw jaar

De laatste dagen van 2019, ze tikken weg. We sluiten met z’n allen een decennium af. We blikken in deze donkere, koude, natte dagen terug op wat is geweest. Wat ging goed en wat kon beter? Alle hoogte- en dieptepunten passeren de revue. We staan stil bij het nieuwe jaar met nieuwe mogelijkheden en nieuwe kansen.

Goede voornemens

Volgens mij is één van de meest gestelde vragen aan het einde van het jaar of je nog goede voornemens hebt. Ik ben niet van de goede voornemens. Wanneer ik iets wil bereiken, dan start ik daar direct mee. Ik wacht niet tot de jaarwisseling. Toevallig zit ik zelf op dit moment in een fase dat ik iets wil veranderen. Ik begin nu, niet later!

Pittige tijden

Voor mij was 2019 op z’n zachtst gezegd een nogal turbulent jaar. Er is veel gebeurd, vooral in de privésfeer, wat er behoorlijk in heeft gehakt. Begin november werd ik na mijn verhuizing van Hengelo naar Borne geveld door een stevige griep. Hierdoor werd ik volledig op mezelf teruggeworpen. Ik had tijd om na te denken en kwam tot een belangrijk inzicht.

Loslaten uit liefde

Vlak voordat ik griep kreeg, heb ik met pijn in hart mijn lieve hond Fleur moeten loslaten. Ik moest aan mezelf toegeven dat ik haar niet langer kon houden. Dat ze bij een ander baasje een beter leven zou krijgen dan bij mij. Daarom heb ik haar laten herplaatsen. Ondanks alle energie die ik met liefde in haar had gestoken, is het mij niet gelukt om haar te kunnen houden. Fleur was te pittig voor mij, of ik was te zacht voor haar. Je kunt niet iemand zijn die je niet bent, daarmee ga je steeds over je eigen grenzen. Hoe lief ze ook was, ik kon haar baasje niet meer zijn. Wat een verdriet, wat een leegte in mijn (nieuwe) huis en in mijn hart.

Eerlijk zijn

Soms moet je eerst eerlijk zijn naar jezelf voordat je eerlijk kunt zijn naar een ander. (Poeh…. dat vind ik nogal iets om te delen.) Maar hé, ik ben ook maar een mens en maak fouten. Of nou ja, fouten, soms blijf je te lang in iets hangen omdat je aan jezelf niet toe wilt geven dat je iets niet langer vol kunt houden. Het lijkt dan makkelijker om jezelf te verstoppen, dan openlijk toe te geven dat het zo niet langer kan. Je kropt het op en uiteindelijk is het dan veel moeilijker om een beslissing te nemen.

Vertrouwen

Met Fleur gaat het gelukkig heel goed en met mij gaat het ook een stuk beter. Soms moet je loslaten in het vertrouwen dat als je ergens een deur dicht doet, er ergens anders weer een deur opengaat. Fleur had er erg veel moeite mee om alleen te zijn, hierdoor voelde ik mij bezwaard om mijn eigen dingen buiten de deur te doen. Ik sportte bijvoorbeeld thuis, zodat ik niet naar de sportschool hoefde en Fleur alleen thuis was. Mijn wereldje was behoorlijk klein geworden. Nu ik deze deur heb dicht gedaan, komen er voor zowel mijn coachpraktijk als mijn privéleven mooie dingen op mijn pad waar ik nu ja op kan zeggen. Het opent deuren die anders gesloten zouden blijven.

Dankzij Fleur heb ik geleerd om nóg eerlijker te zijn naar mezelf, om los te kunnen te laten en te vertrouwen dat het goed komt. De mooiste levenslessen vind je soms dichterbij dan je denkt.

Gelukkig, er staat weer een nieuw jaar voor de deur. Ik wens jou en je dierbaren een heel liefdevol, gezond en gelukkig 2020!

Corelle Strikker

N.B. Dit blog is ook geplaatst op Dochters van Twente.